لینوکس جلسه ۱ مقدمه ای بر ترمینال

دوستان عزیز سلام

در ابتدا باید عرض کنم این آموزش مناسب کاربرانی است که قصد دارند برای اولین بار وارد محیط لینوکس شوند و یا کاربرانی که به تازگی با لینوکس و محیط گرافیکی آن آشنا شده اند و می خواهند دانش خود را در زمینه ترمینال لینوکس ارتقاء دهند. ممکن است استفاده از خط فرمان در ابتدا کار ترسناکی به نظر برسد اما اگر با اصول اولیه شروع کنید و مهارت های خود را از گام به گام افزایش دهید، در واقع کار با ترمینال لینوکس بسیار آسان است.

خوب در ابتدا با چند اصطلاح آشنا شویم:

شبیه ساز ترمینال (Terminal Emulator)

شبیه ساز ترمینال برنامه ای است که امکان استفاده از ترمینال را در یک محیط گرافیکی فراهم می کند. از آنجا که اکثر مردم برای نیازهای روزمره رایانه خود از سیستم عامل با رابط کاربری گرافیکی (GUI) استفاده می کنند، استفاده از شبیه ساز ترمینال برای اکثر کاربران لینوکس یک ضرورت است.

پوسته (The Shell)

در سیستم لینوکس ، پوسته یک رابط خط فرمان است که دستورات کاربر و پرونده های اسکریپت را تفسیر می کند و به سیستم عامل سرور می گوید که با آنها چه کند. پوسته های مختلفی وجود دارد که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند ، مانند پوسته Bourne (sh) و C shell (csh) . این آموزش بر پایه پوسته Bourne-Again نوشته شده است که معمولاً به آن bash گفته می شود، bash پوسته پیش فرض برای اکثر توزیع های لینوکس از جمله اوبونتو، CentOS و RedHat است.

برای ورود به ترمینال از کلیدهای ترکیبی Ctrl+Alt+t استفاده کنید

خط فرمان (The Command Prompt)

ظاهر خط فرمان بشکل زیر است.

mahdian@mahdian-pc~$

mahdian: نام کاربری کاربر فعلی
mahdian-pc: نام میزبان سرور
~: مسیر فعلی – در bash که پوسته پیش فرض است کاراکتر ~ یا tilde ، کاراکتر ویژه ای است که نشان دهنده « دایرکتوری خانه » کاربر فعلی می باشد که در مثال ما مسیر زیر می شود.

/home/mahdian

$: این علامت نشان دهنده پایان خط اعلان است و دستورات کاربر بعد از آن نوشته می شود.

اجرای دستورات

با نوشتن نام یک فایل اجرایی که می تواند یک برنامه باینری یا یک اسکریپت باشد ، می توان دستورات را در خط فرمان صادر کرد. همچنین نمونه ای از یک دستور در حال اجرا به عنوان یک فرآیند شناخته می شود. توجه به این نکته مهم است که تقریباً در همه موارد، لینوکس به حروف کوچک و بزرگ حساس است، از جمله نام پرونده ها و فهرست ها، دستورات، آرگومان ها و گزینه ها و …

اگر در زمان نوشتن دستورات در ترمینال چیزی مطابق انتظار کار نمی کند، در ابتدا املا دستورات خود را بررسی کنید!
برای اجرای یک دستور بدون هیچ آرگومان یا گزینه ای ، کافیست نام دستور را تایپ کنید و اینتر کنید.

به عنوان مثال دستور cd شما را به مسیر اصلی کاربر فعلی باز میگرداند. همچنین دستور ls لیستی از فایل ها و دایرکتوری های مسیر جاری را چاپ می کند.

بسیاری از دستورات آرگومان ها یا پارامترهایی را می پذیرند که می توانند بر رفتار یک فرمان تأثیر بگذارند. به عنوان مثال ، معمول ترین روش استفاده از دستور cd این است که یک آرگومان به آن اضافه کنید تا مشخص نمایید که مسیر جاری باید به کدام دایرکتوری تغییر یابد. به عنوان مثال، برای تغییر به مسیر /usr/bin ، جایی که بسیاری از دستورات استاندارد نصب شده است ، این دستور را صادر می کنید:

cd /usr/bin

اکثر دستورات با گزینه هایی آورده می شوند که به آنها سوئیچ گفته می شود و رفتار دستور را اصلاح می کنند. این گزینه ها از یک ساختار مشخص پیروی می کنند، بدین شکل که قبل از آنها یک کاراکتر ” – ” تایپ می شود و پس از آن یک یا چند گزینه وجود دارد که با حروف بزرگ یا کوچک نوشته می شود. بعلاوه برخی از گزینه ها با کاراکتر ” – – ” و به دنبال آن یک یا چند کاراکتر (معمولاً یک کلمه توصیفی) ظاهر می شود.

بعنوان مثال در نمونه زیر، نوشتن -l در ادامه دستور ls موجب نمایش جزئیات لیست فایل ها و دایرکتوری ها در مسیر جاری می شود.

ls -l

توجه داشته باشید که لیست شامل همان پرونده های قبلی است ، اما دارای اطلاعات اضافی در مورد هر پرونده است.

بعنوان مثال دیگر، استفاده از سویچ -a تمام پرونده های پنهان در مسیر جاری را نیز در کنار سایر پرونده ها نمایش میدهد.

ls -a

حال برای ترکیب هر دو سویچ فوق با دستور ls می توانیم اینگونه بنویسیم:

ls -la

در ادامه این سری از مطالب با دستورات ترمینال لینوکس بیشتر آشنا خواهید شد.